Walang ibang laman. 

Basta.. 

‘Sapat’ lang. 

Sapat nang malaman kong ika’y nakangiti na.

Sapat nang ramdam kong sa puso mo, ako pa rin ang may suot ng korona.

Sapat nang ‘pag kausap mo e sa aki’y mas maganda, alam kong mukha at kilos ko pa rin ang nakikita mo sa kanila.

Sapat nang alam kong tuwing gabi, pag ika’y matutulog na, ako ang laman ng iyong mga ‘sana.’

Sapat nang sa huli, magmahal ka man ng iba, alam kong ako pa rin ang ‘pinaka’.

Sapat nang dalawin ka ng aking mga ala-ala sa tuwing nag-aabang ang puso mo na magkaroon ng kapareha.

Sapat nang sa iyong mga panalangin, ako’y kasama.

Sapat nang hindi man kita maabot o mahagkan, alam kong ang puso’t isip mo’y ako pa rin ang laman.

Ikaw, sa isip at puso ko, hindi man mahagkan ng mga bisig ko, ay sapat na.